Preminula legenda Partizana, Mustafa Hasanagić
Legendarni fudbaler Partizana Mustafa Hasanagić preminuo je u nedelju ujutro u 82. godini, saopštio je klub.
Mustafa Muja Hasanagić (Priboj na Limu, 20. april 1941 — Beograd, 12. novembar 2023) bio je jugoslovenski i srpski fudbaler, igrač Partizana, švajcarskog Servetea iz Ženeve, i jugoslovenski fudbalski reprezentativac.
Hasanagić je bio napadač najbolje generacije Partizana. Bio je asistent Veliboru Vasoviću kod gola Partizana u finalu Kupa evropskih šampiona 1966. protiv Reala.
– Sa tugom smo primili vest da nas je napustio velikan jugoslovenskog fudbala, član “Partizanovih beba” i legendarni napadač najbolje Partizanove generacije – Mustafa Hasanagić.
FK Partizan izražava iskrenu bol i saučešće njegovoj porodici i prijateljima – napisali su u crno-bjeli.
Sportska karijera
Partizan
Hasanagić je u Partizan došao 1961. godine iz FK FAP iz Priboja na Limu i narednih devet godina profesionalne fudbalske karijere proveo u Partizanu. Za Partizan je odigrao 337 utakmica, od čega 148 prvenstvenih, i postigao 355 golova, od čega 112 prvenstvenih.
Sa Partizanom je Hasanagić osvojio dve titule prvaka Jugoslavije u sezonama 1962/63 i 1964/65.
Najveći uspjeh postigao je sa Partizanom, igrajući u finalu Kupa šampiona 1966. u Briselu protiv Real Madrida.
Jedan je od rijetkih fudbalera koji je dao više golova nego što je odigrao utakmica.
Švajcarska
Posle Partizana, 1969. godine Hasanagić nalazi angažman u Švajcarskoj u Ženevi gde se na godinu dana pridružuje Servetu, a već sledeće sezone odlazi u FC La Chaux-de-Fonds iz istoimenog grada u Švajcarskoj. Tu i završava svoju aktivnu igračku karijeru, mada je još igrao i u Siriji gde je bio igrač-trener
Reprezentacija Jugoslavije
Za najbolju selekciju Jugoslavije Hasanagić je odigrao pet utakmica. Debitovao je 7. novembra 1965. na utakmici kvalifikacija za Svetsko prvenstvo protiv Norveške u Beogradu. Jugoslavija je remizirala 1:1.
Hasanagić se od reprezentacije oprostio 3. maja 1967. u utakmici, u kvalifikacijama za Evropsko prvenstvo 1968. u Italiji, protiv Njemačke u Beogradu. Jugoslavija je ovu utakmicu dobila rezultatom 1:0.
Za Muju su govorili:
A kakav je to igrač bio… Monstrum. Jeo je loptu. Oštar strijelac. Postigao je veličanstvene golove, sa nepodnošljivom lakoćom. Nema više takvih napadača. Pravi špic. Kojem se divila cijela Evropa. Simbol Partizana.
Uprkos stečenoj slavi, ostao je ono što jeste – skroman. Čovjek kojeg, da ste sreli na ulici, ne biste ni primijetili. Kažu da je skromnost vrlina. A Muja je zaista bio bogat vrlinama. Iskreno, bez ružnih reči, kod mene na Dorćolu bi rekli – gospoče.
Pisao je poeziju na terenu, a napolju je pevao kao slavuj. Najbolji pjevač među fudbalerima, najbolji napadač u moru igrača.
Njegovi prijatelji kažu da je bio i najbolji čovjek. Mogu reći da je bio osoba s pamučnom dušom.
Voleo je pesmu. Posebno sevdalinke, koju je i sam zdušno pjevao. Između ostalog, uživao je u numeri “Mujo kuje konja po mjesecu”.
Skromni Mujo je otišao na ljepše mjesto. Siguran sam da ce Mujo igrati fudbal i u raju!
